Эх орон гэж юу билээ? миний хувьд би эх оронтой хүн шүү гэж бодож түүндээ биширч явах нь хүн болгонд амьдралын эрч хүч өгдөг тэр л олон сайхан зүйлсийн дундаас хамгийн омог бардам нь гэж боддог. Хүмүүс минь амьдрал хөөж хүн хаашаа ч явж, хаана ч ажиллаж, хаана ч сурч, дэлхийн хамгийн сайхан орд харшиж амьдарч, хүний мэдэх мэдэхгүй бүгдийг үзэж болно. Гэхдээ үр хүүхдүүддээ би Монгол хүн гэх өчүүхэн ч гэсэн бодол суулгаач дээ. Манай Монголын минь олон сайхан залуус гадаад орнуудад суралцаж эрдэм боловсрол эзэмшиж байна. Тэдгээр залуусын үр хүүхэд тухайн улс оронд нь өсөж торниж байна. Ухаан орсон цагаас нь эхлээд л өөр орны соёл өөр хүмүүжлээр хүмүүжүүлэхдээ би Монгол гэдэг мэдрэмжийг жоохон ч гэсэн суулгаж болно доо. Мэдээж хүн бүр янз янз л байгаа байх. хэдэн жилийн өмнө би нэг бээжин орчоод ирэх замдаа нэг монгол бүсгүй хятад нөхөр 2 хүүхдийн хамтаар Улаанбаатар орохоор явж байхтай таарсан юм. Би тэр бүсгүйгээр үнэхээр бахархсан тиймээ хүн хайр сэтгэлээ дагаад хэнтэй ч сууж болно гэж би боддог. Яагаад хятадын эхнэрээр бахархав гэж гайхав уу. Тэр бүсгүй нөхөртэйгээ англи, хүүхдүүдтэйгээ монгол хэлээр ярьж байсан юм. хүүхдүүд нь ээжийнгхээ үг бүрийг ойлгон монголоор хөөрхөн ярьдаг. Энэ мэт хүмүүс олон л бий байх. Би хэт бухимдаад олон эрээвэр хураавар бичив бололтой. Ингэтэл бухимдсаны учир гэвэл саяхан хэдэн монгол хүүхэдтэй уулзаад үнэхээр гомдох шиг.  Энд өссөн хүүхдүүд жинхэн эх орноосоо төдийлөн холдоогүй мөртлөө өөрсдийгөө оросын нэг хэсэг гээд бодчихсон. Аав ээж эмээ өвөө нь бүгд монгол мөртлөө би Монголд хэзээ ч амьдрахгүй нь тодорхой гэх, бусад оюутнууд эх ороныхоо тухай ярьж эхлэхэд өөр сонирхолтой зүйл ярья гэх, Монголоор нэг өгүүлбэр зөв хэлж чадахгүй, Монголынхоо бүх сайн сайханыг үгүйсгэж, хүний муу ааш араншин болгоныг би нэг удаа Монголд байхад намайг тэгээд гэж ярьдаг. Энд зөвхөн эдгээр хүүхдүүд ч буруутай биш бидэнд ч бас гэм байдаг байх тийм биш гэж үү. Харин юу энэ оюутан хүүхдүүдийн сэтгэлийг эх орноос нь ингэтэл холдуулаа вэ? Эцэс төгсгөлгүй хувиа хичээх зан ...................