Намар оройн борооны чимээнд
Надаас алсран одох тэр нэгэн дуун
Нар буцахаас өмнө чихэнд минь хоногших гэхдээ
Надаас нойрыг минь булааж, зүүдэнд ч дуурсна

Цонхны цаана сэрчигнэх
Цонхигор улиасны шаргал навчис
Цочих бүрт минь өөрсдийгөө зэмлэж
Цохилох зүрх  хүчгүйд өрөвдөн уйлна.

Ай алтан намар
Аялгууг чинь би ер мартахгүй

нэгэн зууны дараа би ахин төрөх биз
нэвсийтэл унасан навчис дунд хөлд орохдоо
энэ л дууг би ахиад сонсоно
тэгээд хэн байснаа санана